• John Snoek Acapture
• Achtergrond - 25 januari 2018 - 07:30

Hoe word je als marktplaats, peer-to-peer platform of online reisagent PSD2-compliant?

De tweede Payment Services Directive (PSD2) is enorm complexe Europese regelgeving, met name als je internationaal zakendoet. Dat geldt helemaal voor zogenoemde ‘commerciële agenten’ – iedereen die vraag en aanbod samenbrengt.

PSD2 is gebaseerd op drie uitgangspunten: consumentenbescherming, keuzevrijheid en gemak. Als je meer keuzevrijheid wilt stimuleren in de financiële sector dan moet je de concurrentie aanwakkeren, is de redenering van de EU. Dus moeten banken hun systemen openstellen aan derden, die bancaire diensten voor consumenten aanbieden. In de oude situatie kon de consument alleen via banken sparen, lenen en betalen, maar straks als ‘access-to-account’ van kracht wordt, moeten financiële instellingen derden toegang verlenen tot de rekening van klanten als die daarom vragen. In zo’n geval vormt de bank de fundering en wordt het huis door een andere partij gebouwd. Voor de consument betekent dit keuzevrijheid, voor de ondernemer misschien wel dat betalingen sneller worden afgehandeld of dat het gemakkelijker wordt om nieuwe markten te openen. Door meer openheid worden banken gedwongen klantgerichter en innovatiever te worden, alsmede efficiënter en goedkoper. 

Nadeel: hoe en wanneer verschilt per land

Voor ondernemers kleven er echter ook nadelen aan de nieuwe regels. Elk EU-land kan een namelijk eigen interpretatie en prioriteiten aan PSD2 geven, om over het moment van invoering nog maar te zwijgen. In Italië zijn de regels al van kracht, in Nederland is de verwachting dat dit in het tweede kwartaal van 2018 zal gebeuren. Het was al lastig voor internationale ondernemers, al die verschillende landen met lokale wetgeving ten aanzien van privacy en consumentenbescherming en nu komt daar ook nog complexiteit bij ten aanzien van hoe de betaling moet worden afgehandeld.

Voor marktplaatsen, peer-to-peer platforms en online reisagenten is de verandering echter het grootst. Stel, ik verkoop laptops via het platform, ‘Handelen.nl’. De consument plaatst een bestelling voor zo’n laptop en de afhandeling van die transactie vindt plaats bij Handelen.nl, inclusief de betaling van de koper en aan de verkoper. Volgens de EU-regels betekent dit dat Bol.com aan gelden van derden zit en in PSD2 staat dat daarvoor gecontroleerde en juiste processen geïmplementeerd moeten zijn. Je wordt als handelsplatform, maar ook als peer-to-peer platform of online reisagent, beschouwd als commercieel agent en daarvoor gelden strikte regels om ervoor te zorgen dat het geld van de consument zo veilig mogelijk is.

Commerciële agenten hebben twee keuzes

Wat betekent PSD2 nu concreet voor zogeheten ‘commerciële agenten’? Je hebt twee keuzes. Ofwel je wordt een betaalinstelling, wat een prima scenario is voor grote partijen maar wel behoorlijk afleidt van de core business. Je moet risk management procedures instellen, procedures en processen tegen witwaspraktijken en allerlei nieuwe rollen invullen binnen het bedrijf. Bovendien kun je medewerkers niet meer aan je binden met aantrekkelijk aandelenpakketten, want dergelijke beloningen zijn aan banden gelegd in de financiële sector en daar val je als betaalinstelling ook onder.

Op papier verhuizen naar een niet-EU-land heeft overigens geen zin. Het gaat erniet om waar je bedrijf is gevestigd, maar waar de consument zich bevindt. Als een Duitse consument een vliegticket bij een Amerikaanse reisagent koopt, dan geldt het ‘one leg in’ principe volgens PSD2. Dat komt erop neer dat ook niet-Europese bedrijven die aan Europese consumenten leveren, aan de regelgeving moeten voldoen. Die Amerikaanse reissite mag dus niet 25 euro rekenen voor de creditcardbetaling, want in Europa mag je niet meer verdienen aan betalingen dan de betaling daadwerkelijk kost. Bepaalde lidstaten uitsluiten omdat zij een ongunstigere interpretatie van PSD2 hanteren mag niet binnen de EU, dus wie zelf fungeert als betaalinstelling zal zich op de hoogte moeten stellen van alle interpretatieverschillen binnen de EU-lidstaten.

De tweede mogelijkheid is om voor een payment service provider te kiezen die een betaaloplossing integreert in de app of website van het bedrijf waarmee mensen kunnen betalen. Geld wordt dan overgeboekt naar de derdenrekening van de payment service provider en die handelt de transactie vervolgens af. De marktplaats krijgt zijn commissie en de verkoper de rest van het totaalbedrag. In dit scenario ontvangt de marktplaats (of het peer-to-peer platform of de online reisagent) dus zelf geen gelden en fungeert derhalve niet als betaalinstelling. Bijkomend voordeel is dat de complexiteit van de betaling bij de payment service provider ligt. Denk bijvoorbeeld aan lokale regels over wanneer je het bedrag mag vrijgeven. Is dat zodra het pakketje op de post is gegaan of pas als de koper het heeft ontvangen? In Duitsland mag dat pas als het product of de dienst daadwerkelijk is geleverd, in andere landen gelden weer andere regels.

De kern van de regelgeving: ook al raak je maar heel even het geld aan van een consument, toch bestaat er een risico en dus moet je aan de in PSD2 vastgelegde eisen voldoen. Denk dus goed na hoe je ervoor kunt zorgen dat je compliant bent.

Meer weten over wat PSD2 betekent voor online marktplaatsen? Download de white paper ‘PSD2, marketplaces and the future of payments’.

Foto: Alexandra Lande / Shutterstock.com

59 keer gedeeld

•  9
•  49
•  1
•  »

Plaats een reactie

Uw e-mailadres wordt niet op de site getoond.