Open innovatie is een paradigma wat er vanuit gaat dat bedrijven externe ideeën ook moeten gebruiken in hun innovatie proces. Open innovatie behandeld R&D als een open systeem waarbij nuttige kennis op grote schaal wordt verspreid naar de buiten wereld. Waarop ook informatie uit die buitenwereld opgehaald wordt voor het innovatie proces. Open innovatie wordt vaak in een adem genoemd met Open source innovatie . Echter zijn open source manieren vaker gebruikt voor de ontwikkeling van software, zoals WordPress, Android en Bitcoin. Het grote verschil met open innovatie is dat bij open source er geen rekening gehouden wordt met het business model,

De traditionele kijk op innovatie

De traditionele manier van innovatie is als volgt: grote ondernemingen met een interne R&D afdelingen beginnen te werken aan een nieuw innovatief idee. Wanneer dat idee was uitgewerkt zou dit gecommercialiseerd worden door middel productie en distributie processen. Op deze manier komen vaak nieuwe producten de markt op, de fabrikant fabriceert ze en de consument wordt geacht ze te kopen. Nadelen hiervan zijn:

• Niet echt ‘geluisterd’ naar klanten;
• Veel bescherming van de innovatie is nodig door bijv. patenten;
• Het not-invented-here syndroom, wat betekent dat werknemers niet open staan voor externe input;
• Meer push aanpak van innovatie.

Open innovatie

Volgens Chesbrough (2001),  een van de ‘vaders’ van open innovatie, speelt in open innovatie externe kennis een gelijke rol met interne kennis. De inventieve output van het bedrijf moet niet beperkt blijven tot het huidige business model, maar moet een extra kans zijn op business model innovatie. Een hele andere aanpak van innovatie wanneer je dit vergelijkt met de traditionele kijk. De gehele status quo wordt op nieuw bekeken en aangepast waar nodig. Open innovatie brengt veel voordelen met zich mee. Echter heeft ook het nadeel dat het moeilijk te managen is en uitkomsten erg onduidelijk zijn.

Private Collective innovatiemodel

Het ‘Private-Collective innovatie model’ is een veel gebruikt perspectief binnen de innovatie literatuur.  Het is een model wat naar innovatie kijkt vanuit twee perspectieven. Deze perspectieven hebben veel weg van de traditionele manier van innoveren en open innovatie.

Het ‘private’ investment model gaat ervan uit dat innovatie wordt ondersteund door private investeringen en innovatieve resultaten worden beschermd door intellectuele wetten. Door het hebben van intellectuele eigendomsrechten op een innovatie zoals patenten, kunnen de particuliere investeringen worden terugverdiend via de exclusieve rechten om de innovatie te mogen exploiteren. Deze rechten vervallen na verloop van tijd waardoor het mogelijk is dat concurrenten met hetzelfde product of dienst komen.

Het ‘collectieve’ innovatie model stelt dat innovatie is een publiek goed is en meerdere individuen bijdragen aan dit innovatieproces. Door verschillende stakeholders te betrekken zoals klanten, leveranciers, concurrenten of bedrijven uit een andere industrie kunnen er nieuwe combinaties gemaakt worden van kennis. Dit kan leiden tot innovatie voor en bedrijf of leiden tot marktinnovatie.

Conclusie van Open Innovatie

Open innovatie is een andere benadering van innovatie dan wanneer je er traditioneel naar kijkt. Echter is de traditionele kijk op innovatie niet echt meer van deze tijd. Elk bedrijf doet tegenwoordig tot op een bepaalde hoogte aan innovatie wat open gesteld is aan de buitenwereld. Crowdsourcing kan worden gezien als een manier om een organisatie open te stellen aan nieuwe ideeën en kennis.

Maar er zijn ook nadelen aan open innovatie. De paradox van openheid is iets wat een bedrijf in gedachte dient te houden. Hoeveel laat je als bedrijf zien van je innovatie waar je aan werkt? Concluderend kunnen we stellen dat open innovatie vele voordelen heeft en de mogelijkheid geeft om compleet nieuwe ideeën te ‘oogsten’. Open innovatie gaat in tegen de traditionele manier van innoveren en is daarom soms lastig te begrijpen en uit te rollen bij bestaande organisaties.