Wat als je leven een film was?

Onzekerheid, besluitvorming en ontwikkeling van een bias-to-action

"We zijn grotendeels beter in doen, dan in denken" -  Nassim Nicholas Taleb

Ik heb tijdens het opgroeien nooit echt een vooroordeel gehad. Ik dacht vooral dingen na en deed heel weinig van de dingen die ik echt wilde doen - Zoals films maken, scenario's schrijven. Ik kon veel verhalen vinden om dit weg te verklaren, zoals omstandigheden, opvoeding of opvoeding, maar ik ben er vrij zeker van dat de meeste van hen verhalende denkfouten zijn - oorzaak en gevolg zien waar er waarschijnlijk geen is. Uiteindelijk kreeg ik een gebrek aan eetlust en waardering voor onzekerheid in het leven. Mijn besluitvorming toen ik 21 was, kan worden samengevat in het addendum dat mijn vader vaak herhaalde: "Werk hard, minimaliseer risico's ten koste van alles".

Na mijn afstuderen ben ik bij een start-up begonnen als een van de eerste medewerkers. Als ik erop terugdenk, hadden noch ik, noch de eerste oprichters enige echte waardering voor de onzekerheid van het opstarten. Wat we wisten van de onzekerheid van het opstarten, kwam van anekdotisch bewijs van de CEO's en leiders van Silicon Valley waar we naar opkeken. Maar dat mist de authenticiteit en overtuiging van ervaring uit de eerste hand. Het is niet dat niemand van ons tot op dat moment met onzekerheden in ons leven te maken kreeg, het is gewoon dat de meeste onzekerheden die we tegenkwamen bekend en gemakkelijk te begrijpen waren. Alles is gemakkelijk te voorspellen in het klassikaal onderwijs en een 9-5 baan. We zouden leren hoe onvoorbereid we ongeveer anderhalf jaar later waren toen het bedrijf in tweeën zou opsplitsen en de oprichters in de schulden zouden raken. Dat was de harde manier leren.

One of the important aspects of starting up anything — a blog, making a movie, starting a company is the ability to make decisions based on imperfect and incomplete information. I usually get stuck for two reasons

1. 1I seek too much information that makes the final decision hard
2. 2I dont have the courage or conviction to make a final decision

Too much information is useless

Too much information is rarely good. The more information we have, the higher the probability that we will make our final decision based on an irrelevant, obscure piece of information. The smartest people in the world know this, take Warren Buffet’s Berskshire Hathway’s acquisition process for instance. Traditional buyers/investment firms will go through a 6–8 month due diligence process before acquiring a company. Warren Buffet acquired Precision Capstarts for $37 billion after talking for 25 minutes with the CEO and going through publicly available financial information about the company. To paraphrase Fortune magazine’s article on Warren Buffet:

In a revealing moment, he was asked about the absence of conventional due diligence in his acquisition process; Berkshire had made bad acquisitions, he acknowledged, but never one that could have been avoided by the kind of information that due diligence might have revealed.

The simple, two-page contract that Buffet used to buy National Indemnity for $8MM in 1967. To read more on Buffet’s process read Andrew Wilkinson’s Berkshire Hathaway of The Internet

Warren Buffet has of-course developed a simplicity in his thinking, that level of simplicity is of-course not simple to attain, as Steve Jobs said :

“You have to work hard to get your thinking clean to make it simple"

The easiest way to get your thinking clean is probably not thinking, its doing. I write because my thoughts become more clear and I become aware of my own inadequacies and holes in my thinking process. In a start-up, you follow the Silicon Valley addendum of “Fail fast, Be foolish" to get your thinking clear. In general, doing is the counter-intuitive (it seemed counter-intuitive to me all this while, no longer does) method to getting your thinking right.

Tricking your mind to be brave

Lack of courage or conviction is what has made me stuck and depressed many a time and still does. One way I convince myself to make a decision is by imagining myself as the protagonist of a movie. If my life was a movie, and I was the pivotal character, would I sit around and be in-decisive about the choice I am about to make?

Lajos Egri writes in the art of dramatic writing:

“ A man whose fear is greater than his desire, or a man who has no great all consuming passion, or one who has patience and does not oppose, cannot be a pivotal character"

So, imagining yourself to be the pivotal character in your movie is a good way to trick your mind to be courageous. It’s something that’s worked for me when I was an adolescent and I kind of re-discovered recently.

“No time for caution" can get you into a zone for bias-to-action

Im leren om een ​​beter denker en dader te worden, wat zijn enkele technieken of gedachten die je in deze richting hebben geholpen? Zou geweldig zijn om te weten.

Mail me op mijn 21.co profiel voor het schrijven van optredens. De $ 1 per post gaat naar Coincenter